Kolędowanie z szopką to jeden z najstarszych zwyczajów kolędniczych w Polsce. Popularny niegdyś na Lubelszczyźnie, przypominający w swej formie domowy teatrzyk kukiełkowy, do niedawna praktykowany był również w Janowie Lubelskim. Takie kolędowanie „od chaty do chaty” odbyło się tutaj po raz ostatni w latach 60-tych XX wieku… Jak się okazało jednym z kolędników był mój stryj Ryszard Butryn.

W 2019 roku na podstawie materiałów archiwalnych oraz wspomnień i rozmów z najstarszymi mieszkańcami Janowa Lubelskiego wraz ze stryjkiem i z pomocą pozostałych członków rodziny, podjąłem się próby rekonstrukcji tej wyjątkowej i unikalnej dziś formy kolędowania. Oprócz warstwy słowno-muzycznej odtworzone zostały również rekwizyty (m.in. szopka, figurki – lalki). Dlaczego Djalo? Djalo to „janowska” wersja Herodów, których fragmenty wykorzystywane były w kolędowaniu z szopką.

Zapraszam do kolędowania!
Krzysztof Butryn z rodziną

* * *
Szopkę, tekst i lalki zrekonstruowano na podstawie wspomnień Ryszarda Butryna oraz starszych mieszkańców Janowa Lubelskiego, a także materiałów archiwalnych (m.in. zbiory Muzeum Lubelskiego).

Pomysłodawca, inicjator: Krzysztof Butryn
Opracowanie tekstu: Ryszard Butryn, Krzysztof Butryn
Budowa szopki: Ryszard Butryn, Zbigniew Butryn
Lalki (figurki): Ryszard Butryn, Krzysztof Butryn, Marta Graban-Butryn
Kolędnicy: Anna Butryn, Marta Graban-Butryn, Aleksander Butryn, Krzysztof Butryn, Zbigniew Butryn

Zrealizowano w ramach stypendium Ministra Kultury i Dziedzictwa Narodowego.