Zwyczaj śpiewania wielkanocnego na Dolnych Łużycach wskrzeszony na nowo

Zwyczaj śpiewania wielkanocnego na Dolnych Łużycach wskrzeszony na nowo

Śpiewanie wielkanocne (górnołuż. jatšownespiwanje/ dolnołuż. jatšownespěwanje/ niem.Ostersingen), to zwyczaj, wcześniej obecny na rozległych obszarach zarówno Górnych, jak i Dolnych Łużyc, który udało w kilku miejscach rewitalizować. Jeszcze latach 50. wielkanocne śpiewanie było praktykowane wśród ewangelickich i katolickich Serbołużyczan w wielu miejscowościach. Grupy dziewcząt i kobiet kroczyły odświętnie ubrane, w rzędach, przez wioski i pola uprawne i śpiewały pieśni kościelne. Te pieśni miały chronić mieszkańców wsi przed złem, a rolnikom zapewnić dobre zbiory.

Międzynarodowy Festiwal Folklorystyczny w Chrósćicy

Międzynarodowy Festiwal Folklorystyczny w Chrósćicy

Chrósćicy to mała wioska niedaleko Budziszyna, w której do dziś zachowały się serbołużyckie tradycje oraz żywy język górnołużycki. Na co dzień raczej senna, ożywa zawsze w czasie Międzynarodowego Festiwalu Folklorystycznego. Zadziwia wtedy mnogością barwnych dekoracji, tłumem ludzi spacerujących po ulicach i oczywiście doskonale dopracowanym programem kulturalnym.

Wielkanocne zwyczaje Serbołużyczan

Wielkanocne zwyczaje Serbołużyczan

Tekst: Justyna Michniuk Serbołużyczanie posiadają interesujące tradycje wielkanocne, z których wiele odnajdziemy w niektórych regionach Polski, inne będą dla nas

Paleńc, paleńc, ten musy pity byś! Camprowanie lub korowód przebierańców

Paleńc, paleńc, ten musy pity byś! Camprowanie lub korowód przebierańców

Camprowanie lub korowód przebierańców to zwyczaj serbołużycki obchodzony współcześnie jedynie na Dolnych (okolice Chociebuża/niem. Cottbus) i Środkowych Łużycach (okolice Slepo/niem. Schleife). Stanowi on zwyczaj karnawałowy (dolnołuż. zapust, staropolskie zapusty, czyli karnawał), wywodzący się z czasów przedchrześcijańskich.