21 stycznia to święto świętej Agnieszki i zwykle w polskich warunkach pogodowych rozlega się jeszcze mroźny chichot zimy. Ale spragnieni nadejścia wiosny mieszkańcy wsi wierzyli w jej przybycie po stopniach wspomnień liturgicznych poszczególnych świętych. Zaczynali od Agnieszki, przez Agatę i Dorotę i tak do świętego Józefa, który witał w progu nadchodzącą wiosnę. To właśnie święta męczennica Agnieszka Rzymianka, miała wypuszczać z mieszka lub z rękawa skowronka.

Niech nie wie twoja lewa ręka, co czyni prawa – powiedział Chrystus i zasadniczo ta maksyma pozwala odróżnić prawdziwego świętego Mikołaja od komercyjnego jowialnego dziadka, którego głównym sensem istnienia jest napędzanie machiny przedświątecznej konsumpcji!

Tekst: Łukasz Ciemiński Z dniem świętej męczennicy Katarzyny definitywnie kończą się matrymonialne szranki i konkury! Czasu było sporo, na świętego

Tekst: Łukasz Ciemiński Komu brew się podniosła z zadziwienia tytułem, niech odetchnie z ulgą. Nie dzieje się nic, co by

Tekst: Łukasz Ciemiński Czasem nawet prawdziwy groch z kapustą, bo czymże innym w rzeczywistości ludzi wyznających absolutne pewniki i stałość

Ranking popularności świętych z katolickiego panteonu sporządzić należy w odniesieniu do poszczególnych regionów katolickiej ekumeny. Gdzieniegdzie prym wiedzie święty Antoni, w innych częściach świata święty Pankracy, a jeszcze gdzie indziej Teresa czy Ekspedyt. Stąd uczciwie jednego spośród świętych wytypować na najpopularniejszego ciężko. Ale już wyodrębnić spośród nich największego łatwiej! Przegrywa nawet z nim sama Matka Boska! Święty Krzysztof, bo o nim mowa, liczył sobie bagatela 12 łokci!

Spośród wszystkich świętych nie ma drugiego takiego, jak on! Co tam spośród świętych, z wszystkich ludzi nawet… i nie popadam tu w nadmierną afektację, a przypominam sobie słowa Ewangelii – „między narodzonymi z niewiast, nie powstał większy od Jana Chrzciciela!” (Mt 11, 11).

Jan z Pomuka, to święty w równym stopniu tragiczny, co poetycki. Wierność moralnym wyborom w jego żywocie jakby z tragedii greckiej wzięta, a wpisanie w pejzaż, także ten kulturowy, tak silne, że nastrojowe a nawet poetyckie. Może stąd ta ptasia metafora, a może i przez to, że święty mieszkający w swoich kapliczkowych przytomnościach wśród bzów, nie tylko zwany jest „kwiateczkiem majowym”, ale i silnie kojarzył się z przylatującym w maju śpiewakiem?

Dzielne usposobienie świętego rycerza, zwanego w Cerkwi prawosławnej Zwycięzcą, jakoś w umiarkowanym stopniu licuje z metrum obertasów i mazurów, a jednak! Okazuje się bowiem, że oprócz wojowania z groźnym smokiem w obronie czci niewieściej lubo muzykował. Szczególnie upodobał sobie obertasy, przez które napytał sobie nie lada biedy.