Publikacja dokumentuje współczesny stan wycinankarstwa ludowego, jak też przedstawia w pewnym skrócie proces jego powstawania i rozwoju z podkreśleniem ciągłości podstawowych form i motywów zdobniczych od początku narodzin aż do współczesności.
Polska wycinanka ludowa liczy sobie już ponad 150 lat i jest sztuką wyłącznie polską. W innych krajach nie osiągnęła tej skali rozwoju i nie wytworzyła tak bogatej gamy form, kolorów i motywów zdobniczych jak w Polsce. Tam była one zjawiskiem przejściowym, takim jakim stały się w innych okolicach naszego kraju poza Mazowszem i jego pograniczem.
W albumie są wycinanki zupełnie już archiwalne, bo wykonane na początku XX wieku i nieco później oraz takie, które pochodzą z końca 2005 roku i z pierwszych miesięcy roku 2006.
Album zawiera tylko część wycinanek z obszernej kolekcji autora, która obejmuje około 1500 eksponatów pochodzących ze wszystkich ośrodków regionalnych,
Kolorowe reprodukcje i opisy obejmują Region – Powiśla otwocko-garwoliński, kołbielski, Kurpie – Puszcza Biała, Kurpie – Puszcza Zielona, sannicki, łowicki, rawski, opoczyński, piotrkowski i brzeski, sieradzki.
Antoni Śledziewski – filolog i kulturoznawca, absolwent Uniwersytetu Warszawskiego (1955), publicysta społeczno-kulturalny, autor wielu artykułów o kulturze i literaturze ludowej, badacz i popularyzator sztuki ludowej i folkloru, kolekcjoner wycinanek, w tym głównie wycinanek kurpiowskich, kołbielskich i z Powiśla otwocko-garwolińskiego, które – jak to ustalił – jest kolebką wycinanki ludowej w Polsce.
Organizator ponad 40. wystaw i konkursów z zakresu sztuki ludowej i folkloru, w tym objazdowej wystawy wycinanek eksponowanej w latach 1996-2006 w ponad 20. miejscowościach w kraju oraz za granicą: w Karlsruhe, Stuttgarcie, Norymberdze, Wilnie oraz w Islandii m.in.w Reykjaviku; autor dwóch tomików wierszy: Wołanie pod wiatr (2002) i Zaproszenie do wspomnień (2005), laureat Nagrody Marszałka Województwa Mazowieckiego (2005) “Za Zasługi na Rzecz Województwa Mazowieckiego.”
Wydawca: Ludowa Spółdzielnia Wydawnicza, 2009
Źródło: www.lsw.pl