Diabelski instrument, pasja, miłość, muzyka, folklor, tradycja, poczucie dumy z lokalnego dziedzictwa kulturowego i nie tylko… Film jest opowieścią o żywej tradycji kultywowanej i przekazywanej kolejnym pokoleniom przez dudziarzy z Bukówca Górnego.
Tradycje dudziarskie wpisują się w wielowiekowa historię Bukówca Górnego. Dudziarze i skrzypkowie z minionego stulecia znani są z nazwisk, a także starych, weselnych fotografii, gdzie zajmują zawsze honorowe miejsce. Ostatnią kapelę bukówieckich dudziarzy, „co to jeszcze po weselach i gościńcach grywała”, tworzyli bracia Florian i Piotr Ratajczakowie.
W 1977 roku, na kilka miesięcy przed śmiercią dudziarza Floriana, bukówczanka Anna Markiewicz założyła młodą kapelę. Nauczycielem jej został Edward Ignyś. Kilkanaście lat później, jeden z jego pierwszych uczniów, Tomasz Kiciński, zaczął uczyć kolejnych dudziarzy i skrzypków. Przez niemal 40 lat sztukę gry na dudach wielkopolskich i skrzypcach podwiązanych opanowało ponad 30 młodych bukówczan. Wciąż dochodzą nowi.
Autorami filmu są Przemysław Wawrzyniak i Dominik May, którzy na swoim koncie mają już takie produkcje jak Bohoniki i Kruszyniany (zobacz tutaj) oraz 130 KUBIKÓW (zobacz tutaj).
Film jest częścią projektu „Dudziarze z Bukówca” – więcej na stronie: www.bukowieckiedudy.pl
Zrealizowano dzięki wsparciu finansowemu Ministra Kultury i Dziedzictwa Narodowego.