Otwarcie wystawy nastąpi 21 marca 2009 r. o godz.11.00 w Bramie Człuchowskiej.
Natomiast dzień wcześniej tj. 20 marca 2009 r. o godz. 17.00 w Kurzej Stopie, ul. Podmurna odbędą się warsztaty koronkarskie pod kierunkiem artystów ludowych Zuzanny Kubaszczyk i Haliny Kukuczki z Koniakowa.
Wystawa przygotowana we współpracy z Zarządem Głównym Stowarzyszenia Twórców Ludowych w ramach programu Ministerstwa Kultury i Dziedzictwa Narodowego.
Koronki znane w Polsce od XV-XVI w., w kulturze ludowej pojawiły się w 2. połowie XIX wieku pod wpływem kultury innych warstw społecznych. Wykorzystywane były jako ozdoba ubioru czepców, kołnierzy, mankietów – oraz element wyposażenia i dekoracji wnętrz.
Wśród podstawowych technik wyrobu koronek wyróżnić można klockową, igłową, siatkową i szydełkową. Koronka szydełkowa powstaje przez wiązanie przy pomocy specjalnego haczyka – szydełka różnych splotów (łańcuszka, słupków i półsłupków) z nici lnianych i bawełnianych.
Początki znanej koronki szydełkowej z regionu Górali Śląskich datuje się na koniec XIX w. i wiąże z miejscowością Koniaków, gdzie w nowo powstałej szkole uczono wyrobu koronki, początkowo wzorowanej na noszonej przez bogate gospodynie z Cieszyńskiego, później wzbogaconej o własne wzornictwo. Pierwsze koronki miały zastosowanie w naczółkach czepców góralek. Następnie wzory przenoszono na serwetki, a później na koronki liturgiczne. Wzory na dawnych czepcach dzielą się na geometryczno-abstrakcyjne i roślinne.
Wśród najczęściej występujących motywów wyróżnia się gwiazdki, rozety, motywy koliste, owalne, wachlarzykowate. Do nich dołączyły roślinne: kwiaty, listki, owoce, stosowane głównie na serwetkach.
Rozwój koronek koniakowskich wiąże się z powstawaniem coraz bardziej rozbudowanych, oryginalnych kompozycji z motywów tradycyjnych, choć coraz bardziej przetworzonych, z czepców Górali Śląskich.
Do dziś koronka koniakowska stanowi charakterystyczne i rozpoznawalne regionalne rękodzieło z zachowanym kanonem tradycyjnych motywów.
Tekst pochodzi z katalogu wystawy